H πατσαβούρα Bild

 ...και τα φαιδρά ξεσπάσματα φαιδρών ανθρώπων

 

Κάτω η Χούντα του Τσίπρα

«Τη Δευτέρα, οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης θα συγκεντρωθούν και πάλι στις Βρυξέλλες για να αποφύγουν τα χειρότερα. Πρωταγωνιστής σε αυτό το δράμα θα είναι και πάλι ο Γιάνης Βαρουφάκης. Ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών πρέπει να ξεβρακωθεί και να εξηγήσει στους ομολόγους του το νέο μεταρρυθμιστικό σχέδιο της κυβέρνησής του. Μόνο αν οι υπουργοί Οικονομικών μείνουν ικανοποιημένοι και σηκώσουν επιδοκιμαστικά τον αντίχειρά τους, τότε θα δοθεί χρηματική βοήθεια στον εταίρο τους».
 

Διαβάζεις αυτά τα εμετικά στην "Bild", στην πατσαβούρα που κατά τον Σόιμπλε παραμένει μια σοβαρή εφημερίδα, τα διαβάζεις, δυστυχώς, και σε ελληνικά ΜΜΕ και μάλιστα με σχεδόν παρόμοιες διατυπώσεις.
 

Ώρες- ώρες το πράγμα ξεφεύγει εντελώς. Ο Μπάμπης Παπαδημητρίου βγήκε πριν από μερικές ημέρες στο ραδιόφωνο του Σκάι και δήλωσε ότι διακρίνει στα στελέχη της κυβέρνησης διαθέσεις δικτατορίας. «Αν είχαν πετρέλαιο, θα είχαν γίνει ήδη δικτάτορες σαν τον Τσάβες», είπε επί λέξει, θεωρώντας προφανές ότι ένας ηγέτης που έχει εκλεγεί τρεις φορές από τον λαό του με ποσοστά από 50% έως 60% είναι δικτάτορας εξ ορισμού.

 Ποια είναι, όμως, η δικτατορική διάθεση που διέγνωσε ο Μπάμπης; Πρώτον, ότι ο Γιάννης Πανούσης απέπεμψε τον ταξίαρχο της αστυνομίας που εξέδωσε την εγκύκλιο για τους μετανάστες, χωρίς να ενημερώσει τον υπουργό. 

 

Αυτό είναι το πρόβλημα κι όχι ότι ο ταξίαρχος έκανε του κεφαλιού του χωρίς να ενημερώσει τον υπουργό. Το δεύτερο περιστατικό δικτατορικής διάθεσης ήταν η παρέμβαση της προέδρου της Βουλής, που ζήτησε από δύο δημοσιογράφους να μην μιλούν μεταξύ τους την ώρα της συνέντευξης Τύπου. Νομίζω ότι τις ίδιες μεθόδους χρησιμοποιούσαν και ο Μάλιος με τον Μπάμπαλη.
 

Τη Δευτέρα ο Μπάμπης το χόντρυνε ακόμη περισσότερο: Οι υπεύθυνοι της κυβέρνησης για τα πολιτιστικά είναι, τηρουμένων των αναλογιών, σαν τους τζιχαντιστές του ISIS που σπάνε τους ναούς και τα αγάλματα στο Ιράκ. ΄Εχουν βάλει στόχο, Άρη μου, το Μουσείο της Ακρόπολης, είπε ο Μπάμπης κι εγώ φαντάστηκα τον Ξυδάκη να μπουκάρει στο Μουσείο μαντιλοδεμένος και να ξεπαστρεύει με τη βαριοπούλα κούρους και καρυάτιδες. Τελικά, όπως εξήγησε ο Μπάμπης, δεν είναι η θραύση των αγαλμάτων που εξισώνει το υπουργείο Πολιτισμού με το ISIS, είναι η πρόθεση του υπουργείου να περιορίσει κατά τι τις ώρες που το Μουσείο είναι ανοιχτός στο κοινό. Τύφλα να 'χουν οι τζιχαντιστές.
 

Όλα τούτα μοιάζουν φαιδρά ξεσπάσματα φαιδρών ανθρώπων. Μπορεί να είναι κι έτσι, μπορεί να είναι και κάτι πιο σοβαρό. Θα το διαπιστώσουμε όταν σφίξουν, αν σφίξουν, τα γάλατα στην οικονομία και αρχίσουν διάφοροι ερίφηδες να φωνάζουν «Κάτω η Χούντα του Τσίπρα!» και άλλα παρόμοια.

Γιώργος Ανανδρανιστάκης   (Αυγή) 

 [--->]

Οι ''τύποι'' (οι εταίροι) δεν παίζοντα πλέον. Μιλάμε για κανονικό πραξικόπημα

αν δεν το έχετε  καταλάβει.Το έχουν κάνει πολλές φορές μέχρι τώρα και μία παραπάνω δεν θα τους πείραζε.
Τα πραξικοπήματα δεν αντιμετωπίζονται (μόνο)  επικοινωνιακά

Βενιζέλος: «"Δουλεύουν" την κυβέρνηση οι εταίροι μας.Δεν γίνεται έτσι η διαπραγμάτευση»

επιστημονική η εξήγηση Χαρδούβελη σε Τσαπανίδου για τα αδήλωτα εξωτερικού :

...εξάλλου, αυτό διδάσκω και στους φοιτητές μου, ότι πρέπει να έχεις ένα διαφοροποιημένο χαρτοφυλάκιο !!!!!!

Η απάντηση στον εκβιασμό είναι «εκλογές»!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛAΚΑΣ

Η διάθεση της κυβέρνησης είναι καταγεγραμμένη: «έντιμος συμβιβασμός» εντός ευρώ, με αναγνωρισμένο το χρέος της χώρας και σύμφωνα με τους κανόνες λειτουργίας της ΕΕ. Καταγεγραμμένη ωστόσο, εμφανίζεται και η διάθεση των (Γερμανών) εταίρων: «Υποταγή άνευ όρων».

Για να επιτευχθεί ο έντιμος συμβιβασμός είναι απαραίτητη μία βασική προϋπόθεση: Η αναγνώριση από την πλευρά των (Γερμανών) εταίρων ότι το «πρόγραμμα» που επιβλήθηκε στην Ελλάδα και εφάρμοσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, δεν ήταν πρόγραμμα διάσωσης, αλλά πρόγραμμα είσπραξης για την αέναη ανακύκλωση ενός χρέους που δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί.
Για να υπάρξει ο έντιμος συμβιβασμός, είναι απαραίτητη η --σιωπηρή έστω—παραδοχή από μέρους των δανειστών ότι τα θηριώδη δάνεια που φορτώθηκε η χώρα με τις δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια από το 2010 συνάφθηκαν για να σωθούν οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες. (το μέλος της διοίκησης του ΔΝΤ Πάουλο Νογκέιρα Μπατίστα, σε συνέντευξή του στον Alpha είπε:«Έδωσαν λεφτά για να σώσουν γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, και όχι την Ελλάδα»)
Για να υπάρξει ο έντιμος συμβιβασμός είναι απαραίτητο να γίνει ξεκάθαρο ότι από τα 200 δις ευρώ που δανείστηκε η Ελλάδα για να …διασωθεί το διάστημα 2010-2014, το 90% επέστρεψε στους δανειστές αυτόματα για την εξυπηρέτηση παλαιότερων δανείων. Προφανώς, η συνέχιση αυτής της διαδικασίας εκτός από ανέντιμη είναι και άσκοπη, καθώς:

• η χώρα μας μέχρι και το 2030, σύμφωνα με στοιχεία που έχει δώσει ο ίδιος ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ), πρέπει να πληρώσει 322,1 δισ. ευρώ (291 δισ. ευρώ αν αφαιρεθεί το αντίστοιχο ποσό του 2014). Αν «σπάσουμε» το ποσό στα δύο, τότε προκύπτει πως η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει για τόκους, όσα και για τα δάνεια που έχει λάβει μέχρι σήμερα και συγκεκριμένα πρέπει να καταβάλει 158,3 δισ. ευρώ σε τόκους και 163,7 δισ. ευρώ σε λήξεις ομολόγων και δανείων.

Για να υπάρξει έντιμος συμβιβασμός είναι απαραίτητο οι πολιτικές που προωθούν οι δανειστές να έχουν αναπτυξιακό χαρακτήρα και όχι εισπρακτικό (απίστευτα πρωτογενή πλεονάσματα και ξεπούλημα δημόσιων περιουσιακών στοιχείων)..

Για να υπάρξει έντιμος συμβιβασμός θα πρέπει πάνω απ όλα οι δανειστές να αποδεχτούν ότι οι πολιτικές (ναι!) αλλάζουν μετά από εκλογές, καθώς το εκλογικό αποτέλεσμα είναι μια ασφαλής παράμετρος μέτρησης της αποτελεσματικότητας συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών.

Προφανώς, δεν μπορεί να υπάρξει έντιμος συμβιβασμός στην περίπτωση που οι δανειστές επιμείνουν να ζητούν από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να συνεχίσει την πολιτική που έχει επιβληθεί την Ελλάδα από το 2010 και ακολούθησαν οι κυβερνήσεις Παπανδρέου- Παπαδήμου- Σαμαρά- Βενιζέλου. Μια τέτοια επιμονή, απλώς περιγράφει τη διάθεση των (Γερμανών) εταίρων να συντρίψει τη νέα ελληνική κυβέρνηση και να την υποχρεώσει να παραδοθεί άνευ όρων στους «κανόνες» των μνημονίων οι οποίοι ορίζουν τη χώρα ως αποικία χρέους.

Προφανώς, οι εταίροι έχουν τη δυνατότητα να επιμείνουν στον εκβιασμό τους. Ωστόσο, έχουμε την εντύπωση ότι και η ελληνική κυβέρνηση έχει μια (και μόνη) επιλογή: Να ενημερώσει τον ελληνικό λαό για τους εκβιασμούς που δέχεται, να δηλώσει την αποφασιστικότητα της να μην υποκύψει και να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. 

Εκεί (και πάλι) ο λαός μπορεί να επιλέξει Σαμαρά- Βενιζέλο που ξέρουν καλύτερα το παιχνίδι της υποταγής…. Ποιος ξέρει; 

[--->]