Ιστορία δύο χωρών




Μια οικονομία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του χρηματοπιστωτικού συστήματος

Ακόμα και ένα συντηρητικό site όπως το Zerohedge δημοσιεύει άρθρο στο οποίο παραδέχεται ότι το βασικό πρόβλημα της οικονομίας μας είναι δομημένο προς όφελος του κεφαλαίου και του χρηματοπιστωτικού συστήματος, και όχι της εργασίας και της πραγματικής παραγωγής. Για το λόγο αυτό, το μερίδιο των μισθών στο δυτικό κόσμο βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση
 
Από τον Charles Hugh Smith, 8 Σεπτεμβρίου 2017

Η σχέση μεταξύ μισθών και ΑΕΠ βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, ως άμεση συνέπεια της βελτιστοποίησης της χρηματιστικοποίησης.

Η αχίλλειος πτέρνα του κοινωνικο-οικονομικού μας συστήματος είναι η μόνιμη στασιμότητα των εισοδημάτων της εργασίας, δηλαδή των μισθών και ημερομίσθιων. Οι στάσιμοι μισθοί καταστρέφουν  όλους τους τομείς της οικονομίας: την κατανάλωση, την πίστη, τους φόρους και, ίσως το πιο σημαντικό, το σιωπηρό κοινωνικό συμβόλαιο όπου τα οφέλη από την αύξηση της παραγωγικότητας και η άνοδος του πλούτου θα πρέπει να διανέμονται ευρέως, αν όχι ίσα.

Το παρακάτω γράφημα δείχνει ότι η πτώση του μεριδίου των μισθών στο ΑΕΠ δεν είναι σημερινό φαινόμενο, αλλά μια τάση που διαρκεί 45 χρόνια : παρά τις κάποιες μικρές ανακάμψεις , οι εργαζόμενοι (αυτοί που κερδίζουν τα προς το ζην από την εργασία / απασχόληση) έχουν δει το μερίδιό τους στο ΑΕΠ να μειώνεται , ανεξάρτητα από την οικονομική ή πολιτική κατάσταση.

Μισθοί και ημερομίσθια ως ποσοστό του ΑΕΠ

Το ποσοστό των μισθών και των ημερομισθίων  ως ποσοστό του ΑΕΠ μειώθηκε ανεξάρτητα από τις μακροοικονομικές συνθήκες, ενώ η ζήτηση για εργασία αυξήθηκε μόνο κατά τη διάρκεια της  έκρηξης των dot.com

 

 
Λόγω της σοβαρότητας των συνεπειών αυτής της τάσης, οι οικονομολόγοι του συστήματος ίδρωσαν μέχρι να την εξηγήσουν στην προσπάθεια τους να την αντιστρέψουν. Στις εξηγήσεις περιλαμβάνονται άλλοτε η αυτοματοποίηση της παραγωγής, άλλοτε η παγκοσμιοποίηση / μετεγκατάσταση των επιχειρήσεων, η υψηλή τιμή των ακινήτων, η μείωση του ανταγωνισμού μεταξύ πολυεθνικών  (δηλαδή η κυριαρχία καρτέλ και  ημι-μονοπωλίων), το ανεπαρκές εκπαιδευτικό σύστημα, τα χαμηλά κέρδη παραγωγικότητας και ούτω καθεξής.

Κάθε ένας από αυτούς τους παράγοντες θα μπορούσαν να έχουν ισχύσει  αυτή την τάση, αλλά κανένας δεν συγκρίνεται με  την κυρίαρχη δύναμη που κάνει τους μισθούς να παραμένουν στάσιμοι  και αυξάνει το χάσμα εισοδημάτων και πλούτου: η οικονομία μας έχει βελτιστοποιηθεί για τη χρηματιστικοποίηση, όχι για τους  εργαζόμενους.

Αλλά τι σημαίνει ότι η οικονομία μας είναι βελτιστοποιημένη για τη χρηματιστικοποίηση ; Σημαίνει ότι το κεφάλαιο και τα κέρδη καταλήγουν στις τσέπες των λίγων χάρη στους μηχανισμούς που δημιουργούνται από την ασύμμετρη πρόσβαση στη πληροφόρηση, τα πλεονεκτήματα και το φτηνό δανεισμό – τις μηχανές της χρηματιστικοποίησης.

Η βελτιστοποίηση αποτελείται από μια σύνθετη επικάλυψη συστημάτων δυναμικά συνδεδεμένα μεταξύ τους :  η κεντρική τράπεζα βελτιώνει τη ροή  φτηνού δανεισμού προς τον τραπεζικό / χρηματοπιστωτικό τομέα, η κεντρική κυβέρνηση εγκρίνει σιωπηρά την εδραίωση των καρτέλ και ημι-μονοπωλίων, και κάνει τερατώδεις φορολογικές εκπτώσεις στις  πολυεθνικές , ενώ αυξάνει σε απαράδεκτα επίπεδα τους φόρους και τις εισφορές σε εργαζόμενους και μικρούς επιχειρηματίες.

Η χρηματιστικοποίηση  διοχετεύει  τα οφέλη της οικονομίας σε όσους έχουν πρόσβαση σε αδιαφανείς χρηματοπιστωτικές διαδικασίες και ροές πληροφοριών, δανεισμό χαμηλού κόστους από κεντρικές τράπεζες και μοχλεύσεις  ιδιωτικών τραπεζών. Όλα μαζί, αυτά τα στοιχεία επιτρέπουν στους χρηματοδότες και τις πολυεθνικές να δανείζονται τα αναγκαία κεφάλαια για την απόκτηση και ενίσχυση των παραγωγικών περιουσιακών στοιχείων της οικονομίας, και να τα κάνουν  «εμπορευματοποιημένα» δηλαδή να τα μετατρέψουν  σε κινητές αξίες που θα αγοράζονται και θα πωλούνται στην παγκόσμια αγορά.

Σε αυτά τα «εμπορευματοποιημένα» περιουσιακά στοιχεία περιλαμβάνονται στεγαστικά δάνεια, φοιτητικά δάνεια, και εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό που «πωλείται» με τους εργοδότες του ή γίνονται αντικείμενο κερδοσκοπίας στην παγκόσμια αγορά. Όταν γίνει αυτό τότε, η ροή των κερδών πηγαίνει προς την κατεύθυνση όσων  κάνουν αυτές τις συναλλαγές, πακετάρουν και εμπορεύονται αυτά τα περιουσιακά στοιχεία παγκοσμίως.

Πάρτε, για παράδειγμα, τη χρηματοδότηση για την αγορά ενός αυτοκίνητου: τα πολλά λεφτά  δεν βγαίνουν από τους τόκους των δανείων,  το μεγάλο κέρδος βγαίνει από τη συγκέντρωση των δανείων  σε πακέτα που στη συνέχεια μπορούν να μεταπωληθούν στους επενδυτές στην παγκόσμια αγορά.

Για να κατανοήσουμε τη χρηματιστικοποίηση, μπορούμε να ρωτήσουμε: στην οικονομία μας, ποιος είναι ο πιο γρήγορος, πιο εύκολος τρόπος, να κερδίσουμε 10 εκατομμύρια δολάρια; Και να στήσουμε μια επιχείρηση που να βασίζεται  στη δουλειά των εργαζομένων για δέκα ή είκοσι χρόνια;

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Ο πιο εύκολος τρόπος να κερδίσει  κανείς  10 εκατομμύρια  δολάρια είναι να είναι μέλος της ομάδας της επενδυτικής τράπεζας που επιβλέπει μια εξαγορά ή μία συγχώνευση εταιρειών αξίας 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ή να επενδύσει χρήματα σε μια εταιρεία τεχνολογίας, η οποία στη συνέχεια να εισαχθεί στο χρηματιστήριο.

Και τι θα λέγατε για τον καλύτερο τρόπο να κερδίσετε στα γρήγορα 100 εκατομμύρια δολάρια; Η απάντηση είναι η ίδια: να επωφεληθείτε από τη φλέβα χρυσού χρηματοπιστωτικού πλούτου που βασίζεται σε «εμπορευματοποιημένα»  περιουσιακά στοιχεία, μόχλευση και πίστωση.

Το μερίδιο των μισθών στο ΑΕΠ βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση ως άμεση συνέπεια της βελτιστοποίησης της χρηματιστικοποίησης. Τα χρήματα κατευθύνονται  σε όσους διαθέτουν  κεφάλαια, πίστωση και εμπειρία στη βελτιστοποίηση των χρηματοπιστωτικών συστημάτων. Όσο για  να πουλήσει κανείς την εργασία του στα πλαίσια μιας οικονομίας βελτιστοποιημένης για το κεφάλαιο και τις ασυμμετρίες του χρηματοπιστωτικού συστήματος : δεν υπάρχει χώρος για την εργασία σε μια οικονομία όπως αυτή, εκτός από τις τεχνικές / διαχειριστικές δεξιότητες που απαιτούνται από το χρηματοπιστωτικό σύστημα για την εκμετάλλευση των αγορών.

Να τι αυξάνει την  αναποτελεσματικότητα στην κατανομή του πλούτου, όπως προκύπτει από το παρακάτω διάγραμμα.

 
Ιστορία δύο χωρών

Ακαθάριστο μερίδιο εισοδήματος που διανέμεται στο  50% των ατόμων  που κερδίζουν λιγότερα (γαλάζιο χρώμα) και  στο 1% αυτών που κερδίζουν περισσότερα (κόκκινο χρώμα) στις Ηνωμένες Πολιτείες, 1962-2014.

 


Δεν υπάρχουν σχόλια: