Δημιουργοί τεράτων

του Alexik 

 

Αδύνατο! Παράλογο! Ο υπαινιγμός ότι ένας πιστός σύμμαχος μας, διακινεί πετρέλαιο με το Ισλαμικό Κράτος προκάλεσε πριν λίγες ημέρες ένα κύμα δυσπιστίας και έκπληξης.

Πως είναι δυνατόν,να σκέφτεται κάποιος ότι η Τουρκία,ένα μέλος του ΝΑΤΟ συνεργάζεται με το αυτοαποκαλούμενο Ισλαμικό Κράτος; 

Αυτή η ίδια η Τουρκία, ο πρωθυπουργός της οποίας, Νταβούτογλου (πρώτος από δεξιά στη φωτογραφία)διαδήλωνε στο Παρίσι για τη σφαγή στο Charlie Hebdo; 

Ένας πυλώνας του μεγάλου συνασπισμού κατά της τρομοκρατίας, η οποία ετοιμάζεται να εξολοθρεύσει τους οπαδούς του Αλ-Μπαγκντάντι και μας κάνει να αισθανόμαστε ήρεμοι βλέποντας να αποδίδεται δικαιοσύνη!
 

Yπάρχουν πράγματα που μπορούν να εξοργίσουν κάποιον βλέποντας να

συκοφαντείται η μεγάλη αυτή φίλη χώρα, η οποία έχει δεσμευθεί να προστατεύει τα σύνορά μας από τoυς απελπισμένους πρόσφυγες, απαλάσσοντας έτσι τις ευρωπαϊκές δυνάμεις από τις παρενέργειες της αποσταθεροποίησης που αυτές οι ίδιες προκαλούν.Μια χώρα μεγάλη στην οποία η ΕΕ,ευγνωμονούσα, άνοιξε και πάλι μετά από μια μακρά αναμονή το δρόμο της ένταξης.

Με τον όρο να κρατήσει τους πρόσφυγες μακριά από την Ευρώπη, αλλά και λόγω των εξαιρετικά υψηλών δημοκρατικών στάνταρτ  με τα οποία η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση  δείχνει να συμμορφώνεται (από τη χρήση του στρατού εναντίον του λαού της, μέχρι τη σύλληψη δημοσιογράφων, την εκτέλεση των πολιτικών αντιπάλων με συνοπτικές διαδικασίες, κλπ).
Τι να πει κανείς για τα κουτσομπολιά που εδώ και καιρό τραυματίζουν το καλό όνομα της πατρίδας του Ερντογάν, περί σύμπλευσης με τον εχθρό;

Τι να πει κανείς για τα κουτσομπολιά που εδώ και καιρό τραυματίζουν τη φήμη της πατρίδας του Ερντογάν, περί σύμπλευσης με τον εχθρό;

Ας κάνουμε όμως μια σύντομη χρονολογική ανασκόπηση
Ας ξεκινήσουμε από τις 24 Μαρτίου, του 2013, όταν οι New York Times υποδείκνυαν το αεροδρόμιο Esenboga, κοντά στην Άγκυρα, ως το κομβικό σημείο της αερογέφυρας 160 στρατιωτικών φορτίων που είχαν οργανώσει η Ιορδανία, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ για να υποστηρίξουν τους αντάρτες που πολεμούσαν τον  Άσαντ.

Η τουρκική κυβέρνηση  είχε αναλάβει να εποπτεύει το πρόγραμμα και τη μεταφορά οδικώς της στρατιωτικής βοήθειας (3.500 τόνοι, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Διεθνούς Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI)  μέχρι τα σύνορα της Συρίας. Η εφημερίδα New York Times ανέφερε ότι η επιχείρηση είχε κάνει χρήση των συμβουλών  της CIA σχετικά με την αγορά πολεμικού εξοπλισμού  από την Κροατία και την επιλογή των ανταρτικών ομάδων στις οποίες προοριζόταν.

Πολιτοφύλακας του Ισλαμικού Κράτους εξοπλισμένος με εκτοξευτήρα χειροβομβίδων RBG-6 (πηγή :Jutarnji).

 Μια επιλογή προφανώς ελάχιστα προσεκτική.

Περίπου ένα χρόνο αργότερα, ο Luca Susic έγραφε στο περιοδικό Αμυντικήανάλυση : «Τα κροατικά όπλα που αγοράστηκαν πέρυσι από τη Σαουδική Αραβία για να εξοπλίσουν τους αντάρτες της Συρίας οι οποίοι αγωνίζονται     κατά του καθεστώτος του Μπασάρ Άσαντ κατέληγαν «μυστηριωδώς» στα χέρια των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε (ISIS) που τα χρησιμοποίησε στην επίθεση που είχε ως αποτέλεσμα μέσα σε λίγες ημέρες να κατακτήσει όλο σχεδόν το Βόρειο Ιράκ και στην επίθεση κατά της Βαγδάτης. 

Όπως αναφέρουν μέσα μαζικής ενημέρωσης της Κροατίας και της Σερβίας, στο διαδίκτυο μπορείτε να βρείτε άφθονες φωτογραφίες με τους αντάρτες του Ισλαμικού Κράτους να είναι εξοπλισμένοι με εκτοξευτήρες χειροβομβίδων RBG-6, εκτοξευτές αντιαρματικών πυραύλων Μ79 Osa και αντιαρματικά Μ60, όλα από την Κροατία, το χρόνο που παραδόθηκαν στους αντάρτες της Συρίας».
 

Αλλά την εποχή της αερογέφυρας όποιον πολεμούσε τον Άσαντ τον κατέτασσαν στους «μαχητές της ελευθερίας», και κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι κάποιοι από αυτούς θα άρχιζαν να κόβουν κεφάλια ... .. Δυτικών.
 

Το ότι έκοβαν τα κεφάλια των άλλων, δεν φαίνεται να στενοχωρούσε ιδιαίτερα κανέναν. Ήδη το Μάρτιο του 2012 το Der Spiegel έγραφε ότι οι αντάρτες στην πόλη Χομς, δεν ήταν και τόσο πιστοί στις επιταγές της Σύμβασης της Γενεύης, και πως «η Ταξιαρχία ταφής» τους δούλευε με εντατικούς ρυθμούς αποκεφαλίζοντας το συριακό τακτικό στρατό και προδότες, πραγματικούς ή υποτιθέμενους, της επανάστασης. Η ΕπιτροπήΔιερεύνησης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Right Investigation) με φωτογραφίες και βίντεο τεκμηρίωνε, πως στις εκτελέσεις στην πόλη Χομς, ως δήμιος, συμμετείχε ακόμη και ένα παιδί.

Εν τω μεταξύ, στη Δαμασκό και το Χαλέπι έσκαγαν το ένα μετά το άλλο τα παγιδευμένα αυτοκίνητα της al-Nusra Front, του  βραχίονα της Αλ Κάιντα στη Συρία. Τον Δεκέμβριο, η Daily Mail έκανε λόγο για αποκεφαλισμούς ανθρώπων που τους έριχναν μετά στα σκυλιά, για 300.000 Χριστιανούς σε φυγή, απαγωγές για λύτρα και δολοφονίες ομήρων από τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό. Σύμφωνα με τη ΔιεθνήΑμνηστία: «Τα πτώματα που βρίσκονται καθημερινά σε πόλεις και χωριά της Συρίας με τα σημάδια των εκτελέσεων και των βασανιστηρίων είναι οι δυσάρεστες ενδείξεις της αύξησης των εγκλημάτων πολέμου και άλλες παραβιάσεις που διαπράττονται όχι μόνο από τις κυβερνητικές δυνάμεις, αλλά και από ένοπλες ομάδες της αντιπολίτευσης ».

Ο John Mc Cain ποζάρει με εκπροσώπους του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (πηγή:από το προφίλ στο Twitter του John Mc Cain)

Τίποτα από όλα αυτά δεν εμπόδισε τον γερουσιαστή των Δημοκρατικών Τζον Μακέιν να έχει φιλική συνάντηση με τους διοικητές του Ελεύθερου Συριακού Στρατού στην Gaziantep , στην Τουρκία, και στην Azaz (λίγο μετά τα σύνορα) και να εγγυηθεί το ενδιαφέρον του για την προμήθεια βαρέως οπλισμού. Και αφού ένας πρώην υποψήφιος για τον Λευκό Οίκο ταλαιπωριόταν προσωπικά  για να τους δηλώσει τη συμπαράσταση του, γιατί θα έπρεπε η Τουρκία να βάζει εμπόδια στις δραστηριότητες τους;

Η αλήθεια είναι ότι αυτό το προσπάθησε,  η αστυνομία της τουρκικής επαρχίας των Αδάνων, όταν προχώρησε στη σύλληψη 12 μελών της οργάνωσης al-Nusra ,τα οποία πιάστηκαν να έχουν στην κατοχή τους δύο κιλά αέριο Sarin . Δύο μήνες νωρίτερα, στις 19 Μαρτίου του 2013, αέριο Sarin είχε χρησιμοποιηθεί στη συριακή πόλη Khan Al-Assal, και αργότερα στις 21 Αυγούστου, στη Ghouta κάτι που αποδόθηκε αμέσως στον  Άσαντ,με κίνδυνο να προκληθεί ένας νέος «ανθρωπιστικός πόλεμος» αυτή τη φορά κατά της Δαμασκού. 

Την επέμβαση των ΗΠΑ, σύμφωνα με τον βραβευμένο με το βραβείο Πούλιτζερ, Seymour M. Hersh, σταμάτησαν την τελευταία στιγμή οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, που είχαν αποδείξεις, ότι το Sarin που είχε χρησιμοποιηθεί στις πόλεις της Συρίας δεν ήταν του ίδιου τύπου με εκείνο του τακτικού στρατού της Συρίας.

Σε συνέντευξη στον Hersh, ένας πρώην αξιωματούχος των αμερικανικών υπηρεσιών ασφαλείας έκανε την εξής ανακατασκευή των γεγονότων, «ήταν μια ενέργεια που την είχαν σχεδιάσει οι υπηρεσίες του Ερντογάν για να πιέσουν τον Ομπάμα να παρέμβει.

Η ιδέα ήταν να γίνει κάτι θεαματικό, μια επίθεση με δηλητηριώδη αέρια στη Δαμασκό ή στα περίχωρα, όταν οι επιθεωρητές του ΟΗΕ βρισκόντουσαν ακόμα στη Συρία.Η  στρατιωτική ηγεσία είχε ενημερωθεί από την DIA και άλλες υπηρεσίες πληροφοριών ότι το Sarin έχει έρθει από την Τουρκία – κάτι που είναι δυνατό μόνο αν έγινε με την τουρκική υποστήριξη. Οι Τούρκοι πρόσφεραν και την τεχνογνωσία για τον τρόπο παραγωγής και χειρισμού του Sarin». 

Όπως και να χει, οι 12 τζιχαντιστές στα Άδανα, οι οποίοι κατηγορήθηκαν για απόπειρα αγοράς εξοπλισμού και χημικές ουσίες για την παραγωγή Sarin, αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από μια σύντομη κράτηση, μοναδικό γεγονός σε μια χώρα που δεν είναι και ο παράδεισος των δημοκρατικών ελευθεριών..

Στις 18 Γενάρη, του 2014, πάντα στα Άδανα, σταμάτησαν τρία Tir φορτωμένα με όπλα, πυρομαχικά και ρουκέτες που κρύβονται κάτω από ανθρωπιστική βοήθεια.Στη διάρκεια της ανάκρισης ο οδηγός Murat Kislakci είπε ότι το φορτίο είχε φορτωθεί στο αεροδρόμιο Esenboga, και όπως και πολλές άλλες φορές, το πήγαιναν στην Reyhanli, στα σύνορα με τη Συρία, όπου πράκτορες της ΜΙΤ (Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών της Τουρκίας )θα τους συνόδευαν για να τα 

Άδανα : κατάσχεση φορτίου όπλων με προορισμό τη Συρία

(πηγή : Cumhuriyet)

παραδώσουν στις αντάρτικες ομάδες.

 Με την άμεση παρέμβαση του διοικητή των Αδάνων οι έρευνες σταμάτησαν, σε μέλη και αξιωματικούς της αστυνομίας απαγγέλθηκαν κατηγορίες και εκδιώχθηκαν από το σώμα, τα φορτηγά επιστράφηκαν στην ΜΙΤ. Πάνω από δύο χιλιάδες νταλίκες με όπλα έχουν κάνει αυτή τη διαδρομή. Για τη δημοσίευση αυτής της είδησης ​​στην εφημερίδα Cumhuriyet, συνελήφθησαν πρόσφατα ο διευθυντής της εφημερίδας CanDundar  και ο αρχισυντάκτης της Erdem Gul , με την κατηγορία της πολιτικής και στρατιωτικής κατασκοπείας, αποκάλυψης πληροφοριών που καλύπτονται από το κρατικό απόρρητο και προπαγάνδα υπέρ τρομοκρατικών οργανώσεων .

Αυτά όμως συμβαίνουν σήμερα. Ας επιστρέψουμε τώρα πίσω στο 2014 και προς τα νοτιοανατολικά των Αδάνων, στην επαρχία Hatay, με το συνεχές πέρα δώθε  ξένων μαχητών από τον Κόλπο, την Ευρώπη και τη Βόρεια Αφρική. Μια τόσο μεγάλη κυκλοφορία ανθρώπων κάθε άλλο παρά άγνωστη θα έπρεπε να είναι στις αρχές της Άγκυρας, όπως μετέδωσε και το CNN.

Αλλά ούτε και εμποδίστηκε, αν κρίνουμε από την οδηγία του Υπουργείου Εσωτερικών στον κυβερνήτη της πόλης Hatay : «Σύμφωνα με την περιφερειακά μας συμφέροντα, θα βοηθήσουμε τους μαχητές της al–Nusra εναντίον του PYD, παρακλάδι της τρομοκρατικής οργάνωσης PKK ... Οι Μουτζαχεντίν της al-Nusra θα φιλοξενηθούν στις κοινωνικές δομές των δημόσιων υπηρεσιών ... η μεταφορά και υλικοτεχνική υποστήριξη σε ισλαμιστικές ομάδες, η στρατιωτική εκπαίδευση, η περίθαλψη των τραυματιών και το πέρασμα των μουτζαχεντίν στη Συρία θα γίνεται κατά κύριο λόγο από εδώ».

16 Απριλίου 2014. Ο διοικητής του Ισλαμικού Κράτους Αμπού Μοχάμεντ, τραυματίστηκε στις μάχες στη Idlib, και νοσηλεύτηκε στο δημόσιο νοσοκομείο της Hatay  (Πηγή: Daily News).

16 Απριλίου 2014. Ο τραυματίας σε μάχη, διοικητής του Ισλαμικού Κράτους Abu Muhammad,νοσηλεύτηκε στο δημόσιο νοσοκομείο της Hatay (πηγή : Daily News )

Η οδηγία προκάλεσε την αντίδραση των δικηγόρων του κόμματος Cumhuriyet HalkPartisi (CHP,Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα,το κόμμα της αντιπολίτευσης), οι οποίοι κατήγγειλαν, με φωτογραφίες, ότι από τον Απρίλιο το δημόσιο νοσοκομείο του Hatay εξασφάλιζε την ιατρική περίθαλψη των  τραυματιών της al-Nusra και του Ισλαμικού Κράτους από το μέτωπο της Συρίας. Το CHP κατήγγειλε την φιλοξενία που παρείχαν στους τζιχαντιστές οι δομές της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων της Hatay υπό την εποπτεία των τουρκικών υπηρεσιών και αναρωτιότανε, επίσης, πώς ήταν δυνατόν οι οπαδοί του Αλ-Μπαγκντάντι να κάνουν μαζικές συγκεντρώσεις στην Κωνσταντινούπολη χωρίς να τους εμποδίζει κανείς.

Τον Αύγουστο του 2014 με τον αποκεφαλισμό του James Foley (ο πρώτος μεταξύ των δυτικών ομήρων), και στα δικά μας τα μέρη αρχίζουν οι αμφιβολίες ότι ίσως με τους «μαχητές της ελευθερίας» κάτι να μην πηγαίνει προς τη σωστή κατεύθυνση. Οι ΗΠΑ, ως αντίποινα, άρχισαν το βομβαρδισμό της Raqqa, το προπύργιο του Ισλαμικού Κράτους, προκαλώντας απώλειες στους πολιτοφύλακες που πήγαιναν για νοσηλεία στο νοσοκομείο της Saliurfa την πλησιέστερη τουρκική πόλη. Σύμφωνα με την τούρκικη εφημερίδα Taraf στην Saliurfa νοσηλεύθηκε ο Ahmet El H’nin, το δεξί χέρι του Αλ Μπαγκντάντι, μαζί με οκτώ άλλους μαχητές, με τα νοσήλια πληρωμένα από την τουρκική κυβέρνηση.
Η μετατροπή των μαχητών της ελευθερίας σε μαχαιροβγάλτες τράβηξε την προσοχή των Δυτικών μέσων μαζικής ενημέρωσης στα σύνορα Τουρκίας / Συρίας. Εκτός από βόμβες άρχισαν να καταφτάνουν και δημοσιογράφοι που εξαπέλυσαν κυνηγητό στους τζιχαντιστές για να τους πάρουν κάποια συνέντευξη.

Στην Reyhanli, της τουρκικής επαρχίας Hatay , οι απεσταλμένοι της WashingtonPost πήραν συνέντευξη από ένα μαχητή του Ισλαμικού Κράτους: «απλοί μαχητές - αλλά και υψηλόβαθμα στελέχη του Ισλαμικού Κράτους - νοσηλεύονται στα τουρκικά νοσοκομεία. Επιπλέον, οι περισσότεροι μαχητές που έφτασαν εδώ από την αρχή του πολέμου ήλθαν μέσω Τουρκίας, όπως και τα όπλα και τα εφόδια».

Reyhanli. Βιτρίνα καταστήματος (πηγή: Daily Mail).

Πάντα στη Reyhanli,από ρεπορτάζ της Daily Mail που ακολουθούσε τα χνάρια των βρετανών τζιχαντιστών,φαινόταν ότι το πήγαινε έλα  στα σύνορα συνεχιζόταν κανονικά κάνοντας ευτυχισμένους τους καταστηματάρχες στρατιωτικών ειδών, κυνηγετικών μαχαιριών, κιάλια και φυσιγγιοθήκες.
Ότι δεν επρόκειτο για τουρίστες το επιβεβαίωσαν αργότερα οι Μονάδες Λαϊκής Άμυνας  (YPG) των Κούρδων, οι οποίοι έβρισκαν πάνω στους σκοτωμένους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους γύρω από το Κομπάνι διαβατήρια διαφορων χωρών, όλα με τη σφραγίδα εξόδου των τουρκικών τελωνείων .

Δεν είχαν έλθει, επομένως όλοι,κρυφά, ακολουθώντας τις διαδρομές των λαθρεμπόρων. Τον προηγούμενο χρόνο, κατά μήκος των συνόρων ανατολικά του Κομπάνι, οι κάτοικοι της πόλης Ceylampinar, μιλώντας στο BBC, είχαν αναφερθεί σε ένα  συνεχές πέρασμα νυχτερινών κονβόι πούλμαν. Όπως μπορεί κανείς να δει στο βίντεο, η μεταφορά πολιτοφυλάκων της  al-Nusra ​​από τα σύνορα, για την αντιμετώπιση των YPG, γινόταν με τη συνοδεία τεθωρακισμένων οχήματων του τούρκικου στρατού.

 (Συνεχίζεται)

1. Ο Mc Cain κατά την επιστροφή του στις ΗΠΑ, δεν παρέλειψε να περηφανευτεί στους LosAngeles Times  δίνοντας στη δημοσιότητα φωτογραφίες  με τις εκεί επαφές  του. Μεταξύ των  φωτογενικών συνομιλητών του και οι απαγωγείςτων 11 Λιβανέζων προσκυνητών.

2. Τις ίδιες αμφιβολίες είχε και η Carla Dal Ponte,μέλος της επιτροπής ερευνών των Ηνωμένων Εθνών : «αυτό που απορρέει  από την έρευνα που διεξάγαμε είναι ότι  [το Sarin ] το χρησιμοποίησε η αντιπολίτευση, οι αντάρτες, και  δεν είχαμε καμία ένδειξη ότι οι αρχές της κυβέρνησης της Συρίας  είχαν κάνει χρήση  χημικών όπλων».

 [--->]

Γιατί καταψηφίζουμε το Σχέδιο Προϋπολογισμού της Περιφέρειας Αττικής για το 2016

Ο προϋπολογισμός που εισηγείται η Διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής, παρά τις εξαγγελίες και τις δεσμεύσεις, έχει τα παρακάτω χαρακτηριστικά:

1  .    Είναι εναρμονισμένος με τις απαιτήσεις της συμφωνίας με τους δανειστές, δηλ. με το 3^ο μνημόνιο.

2  .    Είναι πειθήνιος στις απαιτήσεις του Παρατηρητηρίου των ΟΤΑ και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης.

3  .    Είναι συνεπής στις δεσμεύσεις προς τα ιδιωτικά συμφέροντα.

4.    Δεν έχει καμιά πρόβλεψη για την ανάπτυξη της Αττικής, που είναι η μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, αφού η διοικούσα παράταξη απέφυγε συστηματικά την εκπόνηση σχεδίου που να αναφέρεται συνολικά στο Νομό Αττικής και να βασίζεται στα συγκριτικά του πλεονεκτήματα.

5. Δεν είναι καν διαχειριστικός, γιατί και η διαχείριση, περιέχει ένα επίπεδο πολιτικών αποφάσεων. Ο προϋπολογισμός της Περιφέρειας Αττικής για το 2016 είναι η επιτομή της διεκπεραίωσης των γραφειοκρατικών διαδικασιών που επιβάλλει ο Καλλικράτης. Και σιωπά, ακόμη και για την ανάγκη κατάργησής του.

  Ως περιφερειακοί σύμβουλοι, που εκλεγήκαμε με την Δύναμη Ζωής, παρακολουθούμε 15 μήνες τώρα την πιο αναποτελεσματική διαδικασία σε λειτουργία θεσμικού οργάνου.

-Η Περιφέρεια Αττικής είναι ένας οργανισμός με 2.400 υπαλλήλους, ο οποίος εργάζεται για την συγκέντρωση εσόδων που προέρχονται από τα τέλη κυκλοφορίας, τα πρόστιμα, την Κρατική Επιχορήγηση και το Περιφερειακό Ταμείο Ανάπτυξης.

-Οι υπηρεσίες της Περιφέρειας προετοιμάζουν την εισαγωγή στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου (ΠΣ) των Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ), που αποτελούν το 80% των θεμάτων ημερήσιας διάταξης. Μελέτες στις οποίες το ΠΣ καλείται να γνωμοδοτήσει. Όταν όμως οι μελέτες αφορούν «δύσκολα» θέματα, τότε απλώς δεν έρχονται στη συνεδρίαση του ΠΣ. 

Έτσι:

-Στο ΠΣ Αττικής δεν ήρθε ποτέ η ΜΠΕ για τον Αποτεφρωτήρα των Τοξικών και Επικίνδυνων Ιατρικών Αποβλήτων που λειτουργεί στη Φυλή. Και πώς να έρθει; Ο Αποτεφρωτήρας δεν διαθέτει καν τοπογραφικό διάγραμμα. Όμως αυτό δεν εμπόδισε τις αρμόδιες υπηρεσίες να επεκτείνουν την άδεια λειτουργίας του μέχρι το 2025. 

-Στο ΠΣ Αττικής δεν ήρθε ποτέ Μελέτη για τη λειτουργία του ΧΥΤΑ Φυλής. Του χώρου δηλ. που δέχεται 6.000 τόνους απορριμμάτων την ημέρα.  

-Στο ΠΣ Αττικής δεν ήρθε ποτέ η ΜΠΕ για το ΧΥΤΑ Γραμματικού. Ένας ΧΥΤΑ που κατασκευάζεται κατά παράβαση των όρων της επιστήμης και της τεχνικής. Συγχρόνως διαδίδεται  από τη διοίκηση της Περιφέρειας ότι δεν θα γίνει ΧΥΤΑ, αλλά ΧΥΤΥ -θα δέχεται δηλαδή υπόλειμμα και όχι απορρίμματα. Αλήθεια, τι σημαίνει «υπόλειμμα», όταν η ανακύκλωση στην Αττική βρίσκεται στο 5%;

-Δεν ήρθε ακόμη η μελέτη για το γήπεδο της ΑΕΚ, ενώ η Δικέφαλος ΑΕ απαιτεί την κατασκευή του με χρήση μέρους τους Άλσους Φιλαδέλφειας, που εκτός των άλλων σημαίνει και υπογειοποίηση των οδών Πατριάρχου Κωνσταντίνου και Φωκών για την κατασκευή πάρκινγκ VIP του νέου γηπέδου, καταστροφή του προσφυγικού οικισμού και μετατόπιση του κέντρου της πόλης! Η μελέτη για την υπογειοποίηση των 2 κεντρικών δρόμων της Ν. Φιλαδέλφειας σημαίνει επιπλέον 15.000.000 ευρώ, που θα τα επωμιστεί η Περιφέρεια.

Κι όμως, στον προτεινόμενο προϋπολογισμό, που τηρεί όλες τις μνημονιακές δεσμεύσεις για μείωση δαπανών και τη διατήρηση πιστωτικού υπολοίπου, περιλαμβάνονται τα σκανδαλώδη ποσά των 20.000.000 ευρώ για την Δικέφαλος ΑΕ, τα 7.000.000 ευρώ για την ΠΑΕ Παναθηναϊκός, τα σχεδόν 4.000.000 ευρώ (διπλασιασμός από το 2015) για τον ΧΥΤΑ Γραμματικού.

14 μήνες πριν, στη συζήτηση του προϋπολογισμού για το 2015, το Περιφερειακό Συμβούλιο και ο λαός της Αττικής εισέπραξαν τη διαβεβαίωση ότι  η παρέμβαση της Δύναμης Ζωής στον προϋπολογισμό της προηγούμενης διοίκησης θα ήταν η μέριμνα για την ανθρωπιστική κρίση, καθώς και η προετοιμασία για την διευρυμένη αναμόρφωση του, το Γενάρη του 2015. 

Γνωρίζουμε ότι καμιά ουσιαστική αναμόρφωση δεν έγινε. Οι μόνες αποφάσεις που υλοποιήθηκαν ήταν για τις μεταφορές των μαθητών, τις κουνουποκτονίες και τη γραφική ύλη και άλλα αναλώσιμα που χρησιμοποιούν οι υπηρεσίες της Περιφέρειας.

-Αναρωτιόμαστε: Μπορεί αυτή η δραστηριότητα να δικαιολογήσει το κόστος λειτουργίας του Περιφερειακού Συμβουλίου;

-Θέτουμε στην κρίση των πολιτών την απόφαση, κατά πλειοψηφία, του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής, να μεταφερθούν τα διαθέσιμα της Περιφέρειας από διάφορους λογαριασμούς, στην Τράπεζα της Ελλάδος, με την αιτιολογία του μεγαλύτερου επιτοκίου των καταθέσεων. Πρόσφατα μάλιστα ανακοινώθηκε ότι οι καταθέσεις της περιφέρειας απέδωσαν τόκους 8 εκ. ευρώ (στον προϋπολογισμό, βέβαια, αναγράφονται περίπου 5 εκ…). Ρωτάμε: Από πότε συγκεντρώνουμε φόρους, τέλη και πρόστιμα για να τα τοκίζουμε; Από πότε τα έσοδα ενός θεσμού της Αυτοδιοίκησης γίνονται τοκοφόρες καταθέσεις;

-Που βρίσκεται το έργο της Περιφέρειας; Είναι άδικο να πούμε, ότι βρίσκεται στα χαρτιά, στις ατελείωτες διαδικασίες του Καλλικράτη, των υπουργείων, και των κατασκευασμένων «θεσμών» και οργανισμών, που μόνος προορισμός τους είναι ο συγκεντρωτισμός και η αδιαφάνεια;

-Ρωτάμε: γιατί η Δύναμη Ζωής, σε αντίθεση με το πρόγραμμα που πρότεινε στους πολίτες της Αττικής, αποδέχεται αδιαμαρτύρητα το καθεστώς του Καλλικράτη που έχει δημιουργήσει τη θέση του Περιφερειάρχη, ως απόλυτου άρχοντα, αφού το ίδιο πρόσωπο είναι επικεφαλής της Περιφερειακής Διοίκησης, του Ενιαίου Διαβαθμιδικού Συνδέσμου (διαχείριση απορριμμάτων) και του Περιφερειακού Ταμείου Ανάπτυξης;

-Επίσης, ενώ συμβαίνουν αυτά, ως αποτέλεσμα της οικονομικής ασφυξίας, ιδιωτικοποείται από την πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση η αποκομιδή των απορριμμάτων καθώς και η ανακύκλωση. Φαίνεται με κάποιον τρόπο στον προϋπολογισμό του 2016 ο «δημόσιος χαρακτήρας της ανακύκλωσης» που διατείνεται η διοικούσα παράταξη ότι εξασφαλίζει ο ΠΕΣΔΑ που ψήφισε;

Με δύο μόνο νούμερα φαίνεται όλη η αλήθεια για τον προϋπολογισμό του 2016:

-Τα έσοδα κατανέμονται σε λειτουργικά έξοδα και δαπάνες για έργα, κατά το ίδιο σχεδόν ποσό.

-Όμως μπορεί ένα σχέδιο ανάπτυξης, ακόμη κι αν υπήρχε, να στηριχθεί μόνο στα χρήματα του ΕΣΠΑ;

-Που βρίσκεται άραγε ο λαός, που δίνει τόσο τα έσοδα της Περιφέρειας, όσο και την επιχορήγηση από τον κρατικό προϋπολογισμό;

-Ο λαός, οι πολίτες, είναι αόρατοι για την Περιφέρεια Αττικής. Δημόσιες Σχέσεις, Δελτία Τύπου και φωτογραφίες αποτελούν ένα μεγάλο κομμάτι του «έργου». Και συνεχείς επικλήσεις της τεράστιας δυσκολίας να γίνουν πράξεις, τα ελάχιστα έργα που αποφασίζονται.

Εμείς πιστεύουμε ότι υπάρχουν δυνατότητες για μια άλλη πορεία στην Περιφέρεια Αττικής. Μια διαφορετική λειτουργία, πιο διαφανής, πιο δημοκρατική, πιο συμμετοχική. Υπάρχει δυνατότητα για έργο που θα ακουμπάει τις ανάγκες των πολιτών.

Πιστεύουμε ότι χρειάζεται μια ολική ανακατεύθυνση. Έτσι προτείνουμε:

-1. Διάθεση των τόκων καταθέσεων, άμεσα, στα τοπικά σχέδια των δήμων για να οργανώσουν αυτοί και όχι η ΕΕΑΑ ΑΕ, την ανακύκλωση.

2. Διάθεση των 20.000.000 της Δικέφαλος ΑΕ, έως ότου λυθούν τα προβλήματα της χωροθέτησης του γηπέδου της ΑΕΚ, σε πρόγραμμα της Περιφέρειας για τα σχολεία, τη σίτιση των μαθητών, τη στέγαση των αστέγων, την προφύλαξη των κακοποιημένων γυναικών και των παιδιών τους. Είμαστε σίγουροι ότι η ιστορική ομάδα της ΑΕΚ θα συμφωνήσει να καλύψουν τα χρήματα αυτά τέτοιες επείγουσες ανάγκες, έως ότου γίνει ρεαλιστική η διάθεση του ποσού για το γήπεδο, το οποίο φυσικά πρέπει να γίνει, αλλά μέσα στα όρια της νομιμότητας και της ομαλής συνύπαρξης με τον αστικό και κοινωνικό ιστό.

3. Εκπόνηση αντιπλημμυρικού σχεδίου για την Αττική, όπου θα φαίνεται ο επιμερισμός στους δήμους. Ενοποίηση των έργων και νομοθετική ρύθμιση για να μην εμπλέκονται διάφορες υπηρεσίες στο ίδιο έργο.

4.            Εκπόνηση σχεδίου για τον περιορισμό της  μόλυνσης από την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία.

5.            Ενημέρωση του ΠΣ για τη διεύθυνση του συστήματος κυκλοφορίας, των φωτεινών σηματοδοτών και των οδικών ρυθμίσεων με σκοπό την εκπόνηση σχεδίου για τον περιορισμό των ατυχημάτων.

6.            Εκπόνηση σχεδίου για την Οικονομική Ανάπτυξη της Αττικής, σε 3 άξονες:

Α. Αγροτική παραγωγή, κτηνοτροφία και αλιεία. Επανεξέταση της απόφασης του ΠΣ, σχετικά με τη μελέτη σκοπιμότητας για τον περιορισμό των θαλασσίων οικοπέδων για την αλιεία και τη μείωση του πληθυσμού των αλιέων.

Β. Διαχείριση, διαλογή ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση υλικών, από τα απορρίμματα. Οι  6.000 τόνοι σκουπιδιών την ημέρα, μπορούν να γίνουν η βάση ενός  κλάδου οικονομίας για την παραγωγή νέων υλικών, που για πρώτη φορά θα είναι μια συντονισμένη προσπάθεια της Περιφέρειας με τους δήμους της Αττικής.

Γ. Εναλλακτικός, μικρής κλίμακας τουρισμός, που θα βάζει φρένο στις φαραωνικές ιδιωτικές εγκαταστάσεις ξενοδοχειακών καταλυμάτων στις παραλίες της Αττικής.

Με όλα τα παραπάνω, γίνεται φανερό ότι θεωρούμε τον προτεινόμενο προϋπολογισμό σε λάθος κατεύθυνση, σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων αλλά και της Αττικής και γι’ αυτό τον καταψηφίζουμε.

Οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι Αττικής:

Άννα Βασιλάκη (Κεντρικός Τομέας)

Μαρίνα Κούκα (Νότιος Τομέας)

Μάκης Μαντάς (Τομέας Πειραιά)

Φλώρα Νικολιδάκη (Κεντρικός Τομέας)

Ζωή Ράϊκου (Νότιος Τομέας)  
[--->]

Η μεγάλη απουσία

Οι πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις προχωρούν χωρίς την ενεργό συμμετοχή του λαϊκού παράγοντα

Η ζωή γενικά και ειδικότερα οι πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις προχωρούν καταγράφοντας μια μεγάλη απουσία, αυτήν του λαϊκού παράγοντα. Αυτή είναι η πρώτη μεγάλη διαπίστωση που «έφερε» η χρονιά που διανύουμε, το πιο έκδηλο κοινωνικό σημάδι -ιδιαίτερα μετά το καλοκαίρι. Η κοινή λογική (ο συσχετισμός δύναμης, η διάψευση αυταπατών, η προσπάθεια επιβίωσης που έχει γίνει πιο οδυνηρή) οδηγεί σε μια κατάσταση όπου ο καθένας, σχεδόν παραδομένος στη μοίρα του, πασχίζει να βρει ατομικά κάποια σανίδα σωτηρίας.

 

Η συλλογικότητα αλλά και το φρόνημα έχουν υποστεί ρήγματα. Το διαπιστώνει κανείς παρατηρώντας την απουσία μιας ενιαίας και διάχυτης θέλησης, την απουσία ορμής και διάθεσης συμμετοχής σε συλλογικούς αγώνες και αντιστάσεις που στόχο θα είχαν να βάλουν τέρμα στο κακό που μας βρήκε. Αυτή η οπισθοχώρηση καταγράφεται τόσο στις δημοσκοπικές έρευνες όσο και στο πνεύμα των καιρών, όπου φαίνεται να γίνονται αποδεκτά (με οργή και θυμό βέβαια, πλην όμως αποδεκτά) πολλά μέτρα και νόμοι που σε άλλες εποχές θα προκαλούσαν «σεισμό» και ταχύτατη φθορά εκείνων που θα επιχειρούσαν να τα υλοποιήσουν. Παραμένει, ωστόσο, ενεργή η αντίθεση προς το πολιτικό σύστημα και η γενικευμένη αναξιοπιστία του, παρ’ ότι εσχάτως νομιμοποιείται μια κάποια απόπειρα διαχείρισης και λειτουργίας του κράτους και της οικονομίας σε πιο «νοικοκυρεμένο» πλαίσιο.

 

Τούτων δοθέντων, θεωρούμε ότι έχει μεγάλη σημασία να γίνουν τρεις κρίσιμες επισημάνσεις, να δούμε πώς αυτές επιδρούν ή και διαμορφώνουν την εικόνα που προαναφέραμε.

 

 

 

Α) Ο αντίκτυπος από μεγάλα ζητήματα και ρεύματα συμπεριφοράς λαϊκών στρωμάτων.

 

Πρέπει να αναλογιστούμε σοβαρά πώς καταγράφονται στη συνείδηση των απλών ανθρώπων, στα «ακροατήρια» μερικών εκατομμυρίων δηλαδή, γεγονότα όπως ο πόλεμος στη Συρία, η όξυνση των αντιθέσεων και των απειλών, τα προσφυγικά κύματα, αλλά και όσα ιδιαίτερα συμβαίνουν στην Ευρώπη και στην περιοχή μας μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι.

 

Να δούμε ακόμη, πώς καταγράφονται γεγονότα όπως η μετάλλαξη και πλήρης υποταγή του ΣΥΡΙΖΑ στο μνημονιακό-μεταπρατικό πλαίσιο, οι επιτυχίες της Ακροδεξιάς στις πρόσφατες εκλογές της Γαλλίας, οι ήττες των λαϊκών συνασπισμών σε Βενεζουέλα και Αργεντινή. (Το «όχι» των Δανών στην Ε.Ε. πέρασε σχεδόν απαρατήρητο και χωρίς επίδραση στη χώρα μας).

 

Έχουμε μια υποχώρηση της αριστερής ρητορικής στα μεγάλα ακροατήρια, έχουμε μια μεγαλύτερη αναζήτηση σε έναν διαχειριστικό και πραγματιστικό τρόπο διακυβέρνησης, έχουμε την αναζήτηση μιας υπερβατικής συντηρητικής πολιτικής ακόμα και σε ακροδεξιά σχήματα εφόσον αυτά δεν είναι ή δεν εμφανίζονται να είναι μέσα στο επίσημο πολιτικό κάδρο; Αναζητείται εκφραστής αποτελεσματικών λύσεων ανεξαρτήτως του πρόσημου που θα εκφέρει ο πολιτικός του λόγος;

 

Μήπως μετά από την πρόσκαιρη λάμψη μιας ορισμένης αριστερής ρητορικής που δεν μπορεί να φέρει λύσεις και εναλλακτικές, έχει επέλθει μια κάμψη που προετοιμάζει το έδαφος για την επανεμφάνιση μιας πιο ανοικτά δεξιάς πολιτικής; Φαίνεται ότι το μείγμα δεξιών αξιών και αριστερών ιδεών ως μέθοδος μιας ορισμένης διαχείρισης φτάνει σε ένα όριο στην Ευρώπη. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε η τάση που εκφράζεται μέσα σε πλατιά στρώματα των πληθυσμών, να θέλουν μια αντισυστημική αλλαγή έστω και συντηρητικής κοπής, αρκεί να καταπολεμά την υποκρισία του πολιτικού κόσμου και την τενεκεδένια υποκρισία μιας Αριστεράς, που δεν είναι καν Αριστερά, πρέπει να μελετηθεί σοβαρά.

 

Εξίσου σοβαρά πρέπει να ιδωθούν και οι δύο μεγάλες «σταυροφορίες», ο πόλεμος ενάντια στον ISIS και η εχθρότητα προς τη Ρωσία. Από την έκβασή τους θα κριθεί αν θα επηρεαστούν τα μεγάλα ακροατήρια σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα αλλά και οι επιλογές που θα γίνουν. Ποια, λοιπόν, πρέπει να είναι η ριζοσπαστική στάση απέναντι σε αυτήν την καταιγίδα; Ο αγώνας ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό στις αρχές του 2000 ήταν ένας στόχος που ένωνε, άνοιγε πεδία, δημιουργούσε γέφυρες ανάμεσα σε προοδευτικά κόμματα και κινήματα χωρίς άμεσα να αμφισβητείται ο ευρωπαϊσμός. Τώρα υπάρχει μεν ο ευρωσκεπτικισμός, η Ε.Ε. μοιάζει με ένα τσίρκο που τα διάφορα θηρία πειθαρχούν στον γερμανό θηριοδαμαστή, αλλά όλα τρίζουν. Η αμφισβήτηση από τα αριστερά μοιάζει να μην υπάρχει, αφού εφαρμόζει κι αυτή πειθήνια πλέον τα παραγγέλματα του θηριοδαμαστή. Ο κόσμος θα κληθεί να πάρει θέση σε διλήμματα που θα μπουν από τα πάνω με τέτοια ένταση που ενδεχομένως θα απορροφούν το κοινωνικό ζήτημα της κάθε χώρας. Ήδη ο εθνικισμός έχει κάνει πολύ δουλειά και τώρα μπορεί λύσεις πιο σύνθετες -με εντελώς παραγκωνισμένη την Αριστερά- να βάλουν σε περιπέτειες και περαιτέρω αποσταθεροποίηση ολόκληρη την Ευρώπη. Ας μην έχουμε αυταπάτες: αυτές τις «ατζέντες» πολιτικά κάποιοι θα τις εκφράσουν…

 

 

 

Β) Η κεντροαριστερή διαχείριση στη χώρα μας

 

Κοντεύει να κλείσει ένας χρόνος συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η φθορά του σχήματος είναι βέβαια στην ημερήσια διάταξη, παραμένει όμως ανθεκτικό ακόμη, καθώς η φθορά του άλλου μπλοκ είναι -μέχρι τώρα- μεγαλύτερη και βαθύτερη, αλλά και γιατί η κεντροαριστερή ρητορική μπορεί έως ένα σημείο να συμβαδίζει με το κλίμα και την εικόνα που περιγράψαμε στην αρχή. Τα εκατομμύρια που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ δεν ήθελαν μετάβαση στο σοσιαλισμό. Προσδοκούσαν μια ελάφρυνση της θέσης τους, φοβούμενα τη ραγδαία χειροτέρευσή της. Πιστεύουν, λοιπόν, στη ρητορική ότι η παρούσα κυβέρνηση νοιάζεται λίγο παραπάνω για αυτούς από ό,τι οι προηγούμενοι. Δεν έχει σημασία η αλήθεια του συλλογισμού αυτού αλλά η λειτουργία του, η αποτελεσματικότητά του. Επομένως, η κεντροαριστερή διαχείριση έχοντας αυτήν την ιδιότυπη σχέση με τα λαϊκά στρώματα, αξιοποιώντας τα χάλια της Δεξιάς, κατορθώνει να γίνεται αποδεκτή από τους ευρωκράτες και τις ελίτ της χώρας μας: κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να προσφέρει ένα τόσο πλούσιο διπλό δώρο: να περάσει όσα δεν μπορούσαν όλες οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια και να προσφέρει μια κοινωνική ειρήνη με την οπισθοχώρηση αγώνων και την γενικευμένη απογοήτευση.

 

Παρ’ όλα αυτά η πραγματικότητα είναι σκληρή. Με 153 βουλευτές δεν κυβερνάς εύκολα, ιδιαίτερα όταν πρέπει να περάσεις σκληρά μέτρα και να προχωρήσεις σε επώδυνους συμβιβασμούς σε Κύπρο, Αιγαίο, Προσφυγικό κ.λπ. Αυτό δεν το ξέρει μόνο ο Αλέξης, το ξέρει και ο Αλέκος (Φλαμπουράρης) και ο Γιάννης (Δραγασάκης). Το ξέρει και η Αγκέλα (ποια;) και ο Βόλφγκαγκ (Σόιμπλε). Επομένως, οι πιέσεις και διεργασίες για σχήματα συνεργασίας και γέφυρες δίνουν και παίρνουν. Το παράξενο είναι ότι πιέζουν το Ποτάμι που έχει πάρει την κάτω βόλτα και προκύπτει ως σωσίβιο ο Λεβέντης… Τόσο ριζοσπαστικά… Προς το παρόν καβαλάμε τις βδομάδες με μικρό ακόμη βαθμό δυσκολίας, μεταθέτουμε όσα μπορούμε έως την στιγμή που θα ακουστεί το μπαμ: Γιατί θα ακουστεί…

 

 

 

Γ) Η κρίση στην Ν.Δ. και η προετοιμασία του εδάφους

 

Η κρίση στην Ν.Δ. είναι βαθιά και αφορά τόσο τις ιδέες όσο και τα πρόσωπα. Ως κόμμα δε είναι άθροισμα βασικών μετόχων που στον ανταγωνισμό τους μπορούν να διαλύσουν το «μαγαζί». Όμως, δεν πρέπει να λησμονιέται ότι η εκλογική βάση της Ν.Δ. έχει δείξει ανθεκτικότητα και τώρα αποκτά ορισμένα επιθετικά χαρακτηριστικά απέναντι στην ΣΥΡΙΖέικη διαχείριση. Πιο απλά είναι αυτοί που φωνάζουν, διαμαρτύρονται, χλευάζουν το «πρώτη φορά Αριστερά δεν θέλατε, πάρτε τώρα» κ.λπ. Βλέπουν την κρίση στο δικό τους μαγαζί αλλά θα συσπειρώνονταν εύκολα στην εμφάνιση ενός ισχυρού, αποτελεσματικού ηγέτη, σε κάποιον που μπορεί να πείσει ότι μπορεί να δώσει λύσεις. Ακόμα κι αν αυτός δεν φαίνεται, οι περιστάσεις «δουλεύουν» για την εμφάνισή του. Χώρος για μια καθαρόαιμη δεξιά πολιτική υπάρχει και η χρεοκοπία της αριστεράς υποβοηθά πολύ στην ανάδειξή της. Τα ακροατήρια του ΣΥΡΙΖΑ είναι μαγκωμένα και δαγκωμένα, δεν μπορούν να απαντήσουν ουσιαστικά στις διεργασίες που συντελούνται, πρέπει διαρκώς να αμύνονται, να δικαιολογούν, ενίοτε να κρύβονται, να αποφεύγουν κακοτοπιές (καφενεία, δημόσιες εκδηλώσεις κ.λπ. Όποιος ονειρεύεται μια εύκολη επανάληψη του κύκλου που ζήσαμε στην πενταετία 2010 – 2015 θα διαπιστώσει πολύ σύντομα ότι κάτι τέτοιο είναι απίθανο. Άλλα θα είναι τα χαρακτηριστικά του επόμενου κύκλου κι όσο πιο γρήγορα τα αντιληφθούμε τόσο το καλύτερο. Αυτό δεν σημαίνει ότι αποκλείονται αγώνες και αντιστάσεις. Προμηνύματα, άλλωστε, υπάρχουν ήδη στον αγροτικό χώρο, τον χώρο της υγείας και αλλού. Οι αντιστάσεις αυτές θα έχουν απήχηση μόνο αν διατηρήσουν ακηδεμόνευτο χαρακτήρα, δυνατότητα συσπείρωσης πλατιών στρωμάτων κι αν αναζητήσουν πολιτικές προϋποθέσεις, συνολικοποιήσεις και κεντρικούς στόχους.

 

Για τη συμπεριφορά και το modus vivendi της υπόλοιπης Αριστεράς σε επόμενο σημείωμα.

[--->]