Είναι πολλά τα λεφτά Αρη (Εκκλησία, ''Μακεδονομάχοι'', Μακεδονολάτρες )


Τώρα που ο Ζάεφ βρήκε τους πρόθυμους καίγεται ο Καμμένος που είχε "προφητεύσει" πως αυτό δεν θα συμβεί, αλλά και επειδή τώρα πρέπει να παραιτηθεί από την κυβέρνηση, αφού η Συμφωνία των Πρεσπών (που της λείπει μια υπογραφή -αυτή του Κοτζιά- και πρέπει να θεωρείται άκυρη) θα έρθει στην Ελληνική Βουλή προς ψήφιση.
Τι θα κάνει τώρα ο Καμμένος;

Η '''φωτιά'' έφτασε σε αυτόν και πρέπει να αποφασίσει αν θα στηρίξει τις κόκκινες γραμμές του (για την Μακεδονία) ή θα τηρήσει τα συμφωνηθέντα με τις ΗΠΑ.

Αν περιμένει να έρθει η συμφωνία στην Ελληνική Βουλή, αναμένονται πολλές ...βαλίτσες να κυκλοφορήσουν (όπως καταγγέλθηκε ότι συνέβη στα Σκόπια) και τελικά να περάσει η Συμφωνία και από την Ελληνική Βουλή...

Πολλοί οι νέοι ''εκατομμυριούχοι' στα Βαλκάνια, και μάλιστα με μαύρο χρήμα...

 Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα και κείμενο 

Προσοχή,προσοχή, κατεδαφίσεις αυθαιρέτων


 Αποτέλεσμα εικόνας για κατεδαφίσεις αυθαιρέτων

Τι θα γίνει με τον δρόμο Αθηνών-Σουνίου;

Ξεκίνησα σήμερα να πάω μια πρωινή βόλτα και έκανα τρεις ώρες να φτάσω στον ναό του Ποσειδώνα.
Γεμάτος ο δρόμος μπουλντόζες κι είναι και βραδυκίνητες, πανάθεμά τες. Και πολλή σκόνη, ρε φίλε! Δεν βλέπεις στα δέκα μέτρα.

Δεν έχουν αφήσει βίλα για βίλα δίπλα στο κύμα, που να μην την κατεδαφίσουν! Όπως ακριβώς το 'χε ανακοινώσει ο Τσίπρας, αμέσως μετά την πυρκαγιά στο Μάτι.

Άντε να τελειώνουνε, να κάνουμε καμιά εκδρομή σαν άνθρωποι.

"Άλλη μία ... κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ"

Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και η Περιφερειακή Αρχή Τατούλη παραδίδουν την διαχείριση των απορριμμάτων στην ΤΕΡΝΑ. Η κυβέρνηση αποφάσισε και η Περιφερειακή Αρχή θα υλοποιήσει ΜΕΤΡΑ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗΣ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗΣ με βάση σχετική πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου επιτάσσοντας στην ουσία τις εκτάσεις που οι ιδιοκτήτες της Παλαιόχουνης δεν έχει πουλήσει στην ΤΕΡΝΑ και για  τις οποίες εμφάνισε μη νόμιμους τίτλους ιδιοκτησίας οι οποίοι κατέπεσαν.

Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας και η παρέα του (Φλαμπουράρης, Σπίρτζης, Πιτσιόρλας, Χαρίτσης, Σκουρλέτης και Σια) με την Ειδική Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου
υπ. αρ. 17/5-10-2018  αφού:  χαρακτήρισε   το αμαρτωλό  ΣΔΙΤ  «έργο γενικότερης σημασίας για την οικονομία της χώρας και μείζονος σπουδαιότητας για την περιφερειακή ανάπτυξη και έχει ενταχθεί σε πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής…..» αποφάσισε και  «εξουσιοδοτεί το αρμόδιο όργανο της Περιφέρειας Πελοποννήσου ή κάθε άλλο αρμόδιο όργανο να προβεί στην κήρυξη των απαλλοτριώσεων που αφορούν την εκτέλεση του ανωτέρω περιγραφόμενου έργου, καθώς επίσης και στην κήρυξη των τυχόν συμπληρωματικών απαλλοτριώσεων που θα απαιτηθούν για αυτό, στις οποίες εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 7Α του Κώδικα Αναγκαστικών Απαλλοτριώσεων Ακινήτων, σύμφωνα με το οποίο, με ειδική απόφαση του Δικαστηρίου επιτρέπεται η πραγματοποίηση εργασιών και πριν από τον προσδιορισμό και την καταβολή της αποζημίωσης και διατάσσεται η αποβολή του ιδιοκτήτη, νομέα ή κατόχου από το ακίνητο και η άμεση παράδοση αυτού».

Η παραπάνω απόφαση :
  • Επιβεβαιώνει άλλη μία «κωλοτούμπα» του ΣΥΡΙΖΑ αφού υιοθετεί το  ΣΔΙΤ ως εργαλείο υλοποίησης σημαντικών  έργων  υποδομής.
  • Νομιμοποιεί και «ξεπλένει» το αμαρτωλό ΣΔΙΤ Πελοποννήσου για τη διαχείριση των απορριμμάτων. Ένα αντιπεριβαλλοντικό και πανάκριβο έργο που δένει του πολίτες της Πελοποννήσου στο άρμα της ΤΕΡΝΑ και εξυπηρετεί αποκλειστικά τα ιδιωτικά συμφέροντα της κατασκευάστριας εταιρείας.
  • Αποκρύπτει ότι το συγκεκριμένο έργο είναι μη επιλέξιμο και ότι είναι εκτός στρατηγικών επιλογών της Ε.Ε.
  • Στηρίζεται στον ψευδή ισχυρισμό ότι υπάρχει συγχρηματοδότηση του έργου από την Ε.Ε.
  • Αποενοχοποιεί την κατασκευάστρια εταιρεία η οποία στα πλαίσια της ιδιωτικής χωροθέτησης εμφάνισε, με την κάλυψη της Περιφερειακής  Αρχής, άκυρους τίτλους  αγοράς των απαραίτητων εκτάσεων.
  • Αγνόησε επιδεικτικά τις δεκάδες προσφυγές που εκκρεμούν στα αρμόδια
    δικαστήρια.
Μετά   την περίφημη απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής , την θέση του Πρωθυπουργού  στο Αναπτυξιακό Συνέδριο και την μεθοδευμένη ένταξη του έργου στο ΠΔΕ., σήμερα   πιστοποιείται  η  «κωλοτούμπα»  της κυβέρνησης και ολοκληρώνεται  το έγκλημα σε βάρος των πολιτών της Πελοποννήσου παρά τις διαφορετικές τοποθετήσεις της κατά το παρελθόν.
Η κυβέρνηση με τις μέχρι τώρα μεθοδεύσεις της και με την παραπάνω απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου καθίσταται έκθετη απέναντι στους πολίτες της Πελοποννήσου.
Όσοι νομίζουν - συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνηση και της ηγεσίας της Περιφερειακής Αρχής - ότι το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων της Πελοποννήσου έχει τελειώσει και μάλιστα με τον τρόπο που αυτό μεθοδεύεται «πλανώνται πλάνην οικτράν».
Η στροφή και η στήριξη της σημερινής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στις επιλογές της Περιφερειακής Αρχής δεν μπορεί να κάμψει την αντίθεση και τις αντιδράσεις των κοινωνικών φορέων. Αντίθετα  τις ενδυναμώνει  και τις ισχυροποιεί.

Αιρετοί κάθε βαθμού ( Δήμαρχοι, Περιφερειάρχης, Αντιπεριφερειάρχες, Βουλευτές) και οι «εκλεκτοί» υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ. στην Περιφέρεια οι οποίοι γνώριζαν και στήριξαν  όλους τους  «ελιγμούς»  για να ξεπεραστούν τα νομικά κωλύματα
- της αρμοδιότητας για την  διαχείριση των απορριμμάτων,
-  της εξασφάλισης της χρηματοδότησης του έργου ,
-  της διασφάλισης των απαραίτητων εκτάσεων
θα κληθούν να δώσουν εξηγήσεις  και στους θεσμικούς υπεύθυνους και στο λαό.
Αγωνιζόμαστε για μια διαχείριση με άξονες προτεραιότητας την αποκέντρωση και τη μικρή κλίμακα. Για μία διαχείριση ορθολογική και περιβαλλοντικά συμβατή αλλά και οικονομικά συμφέρουσα για τους πολίτες.
Για μία διαχείριση  που θα ενθαρρύνει  την κοινωνική συμμετοχή , θα έχει δημόσιο χαρακτήρα  και  πρωταγωνιστές τους δήμους και τους δημότες.
Δεν συναινούμε και δεν ψηφίζουμε  την δέσμευση  του ποσού των 69.600.000 ευρώ από το  ΠΕΠ Πελοποννήσου προς όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων για το έργο ολοκληρωμένη διαχείριση απορριμμάτων με ΣΔΙΤ της Περιφέρειας Πελοποννήσου.
Οι ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ
ΧΡΥΣΑΔΑΚΟΣ Σταύρος
ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ Σαράντος 

[--->]

Ο Ήφαιστος ο Άρης και ο αιθεροβάμων Άβαρις


 
Του Σαράντη Δημητριάδη, ομότιμου καθηγητή γεωλογίας ΑΠΘ





Στο τεύχος 287 του περιοδικού ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, το οποίο η εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ μας έκανε τη χάρη να συμπεριλάβει ως προσφορά στην Κυριακάτική της έκδοση (της 7ης Οκτωβρίου), υπάρχει ειδικό άρθρο που υπογράφει ο Γιώργος Καλφόπουλος με τίτλο: «Ορυκτός Πλούτος και Υδρογονάνθρακες στην ΑΟΖ: Πώς μπορούν να σώσουν την Ελλάδα. Το δυσεπίλυτο πρόβλημα ασφάλειας των κοιτασμάτων».

Είναι η πρώτη φορά που ανοίγω τις σελίδες ενός τέτοιου περιοδικού (και η πρώτη φορά που αγόρασα τη συγκεκριμένη εφημερίδα, μόνο και μόνο γιατί υπέπεσε στην αντίληψή μου η συμπερίληψη του συγκεκριμένου περιοδικού με το συγκεκριμένο άρθρο). Και από περιέργεια το διάβασα, όσο μπορούσα και άντεχα, σχεδόν όλο.

 Μια πρώτη μου διαπίστωση είναι πως στις σελίδες του πρέπει να γίνεται, εκτός από τις σχετικές αξιολογήσεις, και ένα διαφημιστικό παζάρι πανάκριβων εξοπλιστικών συστημάτων. Προς πάντα τυχόν ενδιαφερόμενο. Και γέμισε το κεφάλι μου βλέποντας τα φανταστικής τεχνολογίας όπλα του ολοκληρωτικού ολέθρου με δυσοίωνες σκέψεις για το μέλλον, αν και όσο υπάρξει, της ανθρωπότητας -για να μην πω του πλανήτη ολόκληρου. Αλλά ας επικεντρωθώ στο περί ορυκτού πλούτου και υδρογονανθράκων άρθρο.

Εκεί ξανασυναντώ τα γνωστά και πολυδιαφημισμένα περί της σωτηρίας ημών -των τε μελωδούντων και των σιωπούντων. Νούμερα για την αξία αποθεμάτων ορυκτών (χωρίς αναφορές στις απαιτούμενες δαπάνες εγκαταστάσεων, εξόρυξης και επεξεργασίας που μπορεί να μηδενίζουν αυτές τις αξίες και χωρίς αποτιμήσεις των παράπλευρων περιβαλλοντικών ζημιών): διαβάζει κανείς και τρελαίνεται για 12 δις, 18 δις, 79 δις, δις, δις, δις και έχουμε ακούσει στο παρελθόν ακόμα και κάτι για τρις (και τρισαλί).

 Ένα κλασικό παράδειγμα της αφέλειας τέτοιων προσεγγίσεων παρέχει μια αναφορά στο ίδιο το άρθρο του κ. Καλφόπουλου για την, όπως την αναφέρει «βιώσιμη και πλουτοπαραγωγική δεξαμενή μετάλλων της Χαλκιδικής» (αξίας πλέον των 12 δις κατά την εκτίμηση ποίων δεν μας λέει). Ο σχετικός λογαριασμός φαίνεται πως έγινε ως εξής:

Χάσαμε λέει στο παρελθόν, πριν από 33 χρόνια (το 1985) μια ευκαιρία δημιουργίας της «Μεταλλευτικής Μονάδας Στρυμόνα» που είχε εξαγγείλει ο τότε υπουργός οικονομίας Γεράσιμος Αρσένης με τη συνεννόηση της ΕΤΒΑ και του Μποδοσάκη. Θα είχαμε λέει μόνο από τη λειτουργία του συγκροτήματος αυτού 3 τόννους χρυσού και 150 τόννους ασημιού (αργύρου) ετησίως, ενώ από τα άλλα υποπροϊόντα θα είχαμε κάθε χρόνο 40.000 τόννους μολύβδου, 40.000 τόννους ψευδαργύρου, 160.000 τόννους αρσενικού, 360.000 τόννους θειικού οξέος και 90.000 τόννους φωσφορικού οξέος. Σε αυτή δε τη μονάδα, όπως και σε μερικές άλλες παρόμοιες που θα δημιουργούταν στη βόρεια Ελλάδα (πάντοτε) θα κατέληγαν και μεταλλεύματα από τη Θράκη και τη Θάσο, το Παγγαίο το Κιλκίς και τη ….Λακωνία παρακαλώ.

Από τότε (που χάσαμε την ευκαιρία) διέρρευσαν 33 χρόνια, αλλά στο άρθρο του κ. Καλφόπουλου αναφέρονται 26 (πράγμα που τοποθετεί τους σχετικούς υπολογισμούς στους οποίους αναφέρεται στο 2011) και κατά το άρθρο χάσαμε 78 τόννους χρυσού (3 τον. x 26) και 4.000 τόννους ασήμι (150 τον. x 26). Το προφανώς δανεισμένο από το 2011 άρθρο του κ. Καλφόπουλου δεν μας λέει βέβαια με ποια μεταλλουργική μέθοδο θα γινόταν η ανάκτηση των καθαρών μετάλλων, χρυσού και αργύρου. Γιατί η μέθοδος δεν θα ήταν άλλη από την υδρομεταλλουργία με χρήση κυανιούχων αλάτων.

Θα πρέπει λοιπόν για να κάνουμε σωστούς λογαριασμούς να συνυπολογίσουμε και το πόσοι τόννοι κυανιούχων απόβλητων θα είχαν αποτεθεί στην κατά τα άλλα «βιώσιμη και πλουτοπαραγωγική Χαλκιδική» κατά τα 26 (ή 33) χρόνια λειτουργίας της «Μεταλλευτικής Μονάδας Στρυμόνα» των Αρσένη, ΕΤΒΑ, Μποδοσάκη (κάποια από αυτά τα απόβλητα από την επεξεργασία και των μεταλλευμάτων που θα έρχονταν από την Λαπωνία, συγνώμη Λακωνία ήθελα να πω, η οποία θα παρέμενε καθαρή και άσπιλη από τοξικά απόβλητα).

Αλλά, το σπουδαιότερο, να συνυπολογίσουμε και τι θα κάναμε με τους 41.600.000 τόννους του τοξικότατου αρσενικού που θα μας προέκυπταν τα 26 χρόνια λειτουργίας της Μεταλλευτικής Μονάδας Στρυμόνα (160.000 x 26). 

Πού θα βόλευαν αυτήν την τεράστια ποσότητα του τοξικότατου αρσενικού οι Αρσένης, ΕΤΒΑ, Μποδοσάκης; Στη βιώσιμη βέβαια και πλουτοπαραγωγική Χαλκιδική πάλι φαντάζομαι. Στα μουλωχτά δε και στο τζάμπα, όπως γινόταν και ακόμα γίνονται οι απορρίψεις των ανεπιθύμητων τοξικών αποβλήτων. Και για κάτι τέτοια ο Μποδοσάκης ιδίως πολλά έχει να τον βαρύνουν εκεί που βρίσκεται.

Και κάτι ακόμα. Παρά το ότι η ’’Μεταλλευτική Μονάδα Στρυμόνα’’ ναυάγησε, τα άλλα χρήσιμα μεταλλικά ’’υποπροϊόντα’’: μόλυβδος, ψευδάργυρος και μεγάλο μέρος του αργύρου, μια χαρά εξορύχτηκαν και εξορύσσονται από τον Μποδοσάκη αρχικά και τους συνεχιστές του μετά και μέχρι σήμερα, χωρίς να δούμε και μεγάλο χαΐρι εξ αυτού. Και η Ελληνικός Χρυσός ήδη εξορύσσει για πάρτη της αποκλειστικά τους χρυσοφόρους πυρίτες της Ολυμπιάδας.

Τώρα, για τους υδρογονάνθρακες το πράγμα είναι ακόμα στους υπολογισμούς χωρίς τον ξενοδόχο, χωρίς δηλαδή καθόλου βεβαιότητες, παρά τα λεγόμενα από ’’διακεκριμένους επιστήμονες’’ αυθεντίες ή ’’αυθεντίες’’ σε τέτοια θέματα, καθηγητές ημεδαπών ή αλλοδαπών πανεπιστημίων αλλά και κάμποσους από αυτούς στελέχη ταυτόχρονα πετρελαϊκών εταιρειών. 

Τα νούμερα εδώ αφορούν πιθανολογούμενα αποθέματα (σε εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου ή κυβ. μέτρα φυσικού αερίου) και βέβαια η αποτίμησή τους πρέπει να γίνεται με γνώμονα τα μερίδια υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου που συμφωνούνται με τις σχετικές συμβάσεις παραχώρησης για κάθε ’’οικόπεδο’’ και όχι με υπολογισμό της συνολικής αξίας των πιθανολογούμενων αποθεμάτων, γιατί η εκμετάλλευσή τους δεν θα γίνεται από κάποιον εθνικό φορέα και υπέρ αποκλειστικά της εθνικής οικονομίας αλλά από τις πετρελαϊκές εταιρείες. Και τα μερίδια αυτά, όσα μέχρι τώρα έχουν καθοριστεί, δεν είναι καθόλου, μα καθόλου γενναιόδωρα για εμάς.

 Αλλά δεν θα πω περισσότερα παρά μόνο θα επαναλάβω πως των οικιών ημών εμπιπραμένων λόγω της επελαύνουσας κλιματικής αλλαγής ημείς ονειρευόμαστε να ρίξουμε λάδι (πετρέλαιο) για να δυναμώσουμε τη φωτιά που θα μας κατακάψει –ώστε να σωθούμε (από τα εγκόσμια προφανώς). Δέστε τι αναγκάστηκε να παραδεχτεί ακόμα και ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας προ ολίγων ημερών: «Οι τρέχουσες και οι μελλοντικές επιπτώσεις για την κοινωνία και τη βιώσιμη ανάπτυξη είναι τέτοιες που καθιστούν πλέον απαγορευτική τη χρήση των ορυκτών καυσίμων».

Εκείνο όμως που μου έμεινε σε ότι αφορά τους υδρογονάνθρακες από το άρθρο του κ. Καλφόπουλου είναι πως αν θέλουμε να εξασφαλίσουμε τα όποια κέρδη μπορεί στο μέλλον να έχουμε από την εξόρυξή τους, θα πρέπει στο παρόν να επενδύσουμε πολλά, πάρα πολλά σε εξοπλισμούς για να μπορούμε να προστατεύουμε τα συμφέροντά μας στις πολλές εκατοντάδες χιλιάδες τετρ. χιλιόμετρα των θαλάσσιων ’’οικοπέδων μας’’ (το δυσεπίλυτο παρακαλώ, όπως λέει ο κ. Καλφόπουλος, πρόβλημα της ασφάλειας των κοιτασμάτων μας).

 Οπότε, από τα αναμενόμενα όποια κέρδη στο απώτερο μέλλον, αφαιρέστε παρακαλώ για να είναι σωστότερος ο υπολογισμός τις σχετικές και καθόλου ευκαταφρόνητες εξοπλιστικές δαπάνες στις οποίες πρέπει να υποβληθούμε τώρα για την επίλυση του δυσεπίλυτου αυτού προβλήματος.

Εκτός αν αφεθούμε στην ξένη προστασία, που όπως κάθε προστασία πληρώνεται πολύ ακριβά, ίσως πιο ακριβά από το αναμενόμενο μεριδιακό επί των υδρογονανθράκων ’’μας’’ κέρδος.

Έτσι λοιπόν, για να δουλέψει ο Ήφαιστος για μας πρέπει να πληρώσουμε και τον Άρη για προστασία, αλλιώς όλα τα άλλα είναι λόγια του αιθεροβάμονα Άβαρι.

Και ένα κερασάκι στην τούρτα: στην κυριακάτικη Ελεύθερη Ώρα βλέπω πως φιλοξενείται άρθρο ενός από τους θεωρούμενους ως αυθεντίες στα περί των υδρογονανθράκων, του κ. Ηλία Κονοφάγου, στελέχους πετρελαϊκών εταιρειών, με τίτλο: Θησαυρός 1,4 τρις στην Κρήτη. Να τα τρις που λέγαμε: 1,4 δε ακριβώς, παρά λίγο ενάμισι τρις. Μη με ρωτήσετε τι λέει παραπέρα το άρθρο. Να ζητούσα και την Ελεύθερη Ώρα μαζί με τον Ελεύθερο Τύπο ξεπερνάει κάθε όριο αυτοσεβασμού μου.